هیچ درمانی برای اوتیسم(Autism) نیافتیم ، ولی راه های درمانی و باقی روشهای درمانی می توانند به افراد کمک کنند تا احساس بهتری داشته باشند یا علائم خود را کاهش دهند. بسیاری از درمان ها شامل روشهای درمانی مانند:
- رفتار درمانی
- بازی درمانی
- کار درمانی
- فیزیوتراپی
- گفتاردرمانی
ماساژ ، پتو و لباس وزن دار ، و راه های نگه داری از بیمار نیز ممکن است اثرات آرامش بخشی ایجاد کند.
به هر حال ، نتایج درمان طیف گسترده ای خواهد داشت. برخی از افراد در این طیف ممکن است به برخی از درمان ها به خوبی پاسخ دهند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است پاسخ خوبی به همان روش درمانی ندهند.
درمان های جانشین
درمان های جانشین برای مدیریت اوتیسم می توانند شامل موارد زیر باشند:
- ویتامین های با دوز بالا
- Chelation Therapy ، که شامل دفع فلزات سنیگن از بدن است
- اکسیژن درمانی با فشار بالا
- ملاتونین برای رفع مشکلات خواب
نتایج تحقیقات در مورد درمان های جایگزین متفاوت است و برخی از این روشهای درمانی می توانند خطرناک باشند. قبل از هزینه کردن مادی و معنوی در هر یک از آنها ، والدین و مراقبان باید هزینه ها را در برابر منافع احتمالی بسنجند.
آیا رژیم غذایی می تواند تاثیری در اوتیسم داشته باشد؟
هیچ رژیم خاصی برای افراد مبتلا به ASD طراحی نشده است. علاوه بر این ، برخی از محققان حوزه اوتیسم در حال بررسی تغییرات رژیم غذایی به عنوان روشی برای کمک به به حداقل رساندن مسائل پیشگیری و افزایش کیفیت کلی زندگی هستند. پایه و اساس رژیم اوتیسم پرهیز از مواد افزودنی مصنوعی است. این مواد شامل مواد نگهدارنده ، رنگ های مصنوعی و شیرین کننده است. رژیم اوتیسم ممکن است در عوض روی غذاهای کامل متمرکز شود مانند:
- میوه و سبزیجات تازه
- مرغ بدون چربی
- ماهی
- چربی غیراشباع(گیاهی)
- مقدار زیادی آب
برخی از محققان حوزه اوتیسم رژیم غذایی بدون گلوتن را نیز تأیید می کنند. پروتئین گلوتن در گندم ، جو و سایر غلات یافت می شود. این پژوهشگران معتقدند که گلوتن در برخی افراد مبتلا به ASD التهاب و واکنشهای شدید بدن را ایجاد می کند. با این حال ، تحقیقات علمی در مورد رابطه بین اوتیسم ، گلوتن و پروتئین دیگری که به عنوان کازئین شناخته می شود ، نتیجه ای ندارد. برخی مطالعات و شواهد حاکی از آن است که رژیم غذایی می تواند به بهبود علائم اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) کمک کند ، که این بیماران وضعیتی مشابه اوتیسم دارند.
اوتیسم چه اثری بر کودکان دارد؟
كودكان مبتلا به اوتیسم ممكن است برخلاف همسالان خود، به نقاط عطف رشد خود نرسند یا ضعف مهارتهای اجتماعی یا زبانی را نشان دهند. به عنوان مثال ، یک کودک 2 ساله بدون ASD ممکن است به بازی های ساده علاقه نشان دهد. کودک 4 ساله بدون اوتیسم ممکن است از انجام فعالیت با کودکان دیگر لذت ببرد.
اما کودک مبتلا به ASD ممکن است در تعامل با دیگران مشکل داشته باشد یا به طور کلی از آن متنفر باشد. كودكان مبتلا به اوتیسم ممكن است رفتارهای تکراری داشته باشند ، در خوابیدن مشكل داشته باشند و یا به صورت وسواس گونه، تمایل به خوردن اشیائی غیر از غذا داشته باشند. اگر در یک محیط صحیح قرار نگیرند، توجه کافی را دریافت نکنند و تمرینات درمانی منظمی نداشته باشند، ممکن است پیشرفت آنها دشوار باشد.
اگر کودک شما مبتلا به ASD است ، ممکن است مجبور باشید با معلمان آنها همکاری نزدیکی کنید تا اطمینان حاصل کنید که آنها در کلاس موفق می شوند. منابع بسیاری برای کمک به کودکان اوتیسم و همچنین عزیزانشان در دسترس است. گروه های پشتیبانی، آموزش و آگاهی بخشی را می توان از طریق انجمن اوتیسم ایران یافت.
اوتیسم و ورزش
کودکان مبتلا به ASD ممکن است دریابند که برخی از ورزش ها می توانند در کاهش ناامیدی و ارتقا کلی رفاه عمومی نقش داشته باشند. هر نوع ورزشی که کودک شما از آن لذت ببرد می تواند مفید باشد. پیاده روی و سرگرمی ساده در زمین بازی هر دو ایده آل هستند.
شنا و قرار گرفتن در آب می تواند هم به عنوان یک ورزش و هم یک فعالیت حسی باشد. فعالیت های بازی حسی می تواند به افراد مبتلا به ASD که ممکن است در پردازش سیگنال های حواس خود مشکل داشته باشند کمک کند. بعضی اوقات ورزش های تماسی برای این کودکان دشوار است. در عوض می توانید آن ها را به سایر اشکال تمرینات چالش برانگیز و در عین حال تقویت کننده تشویق کنید.
اوتیسم چگونه بر دختران تأثیر می گذارد؟
به دلیل شیوع خاص جنسیتی ، اوتیسم اغلب به عنوان بیماری پسران در نظر گرفته می شود. طبق منابع معتبر، ASD در پسرها 4 برابر بیشتر از دختران است. با این حال ، این بدان معنا نیست که ASD در دختران رخ نمی دهد. در حقیقت ، محققان تخمین می زنند که 0.66 درصد یا تقریباً از هر 152 دختر 1 نفر مبتلا به اوتیسم باشد. در مقایسه با دهه های اخیر ، اوتیسم زودتر و بیشتر در حال حاضر غربالگری می شود. این امر منجر به نرخ بالاتر گزارش شده در دختران و پسران می شود.
اوتیسم چگونه بر بزرگسالان تأثیر می گذارد؟
خانواده هایی که عزیزان مبتلا به ASD دارند ممکن است نگران باشند که زندگی اوتیسم برای یک بزرگسال چگونه است. اقلیتی از بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است به طور مستقل به زندگی یا کار ادامه دهند. با این حال ، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ASD در طول زندگی خود نیاز به کمک یا مداخله مداوم دارند.
یافتن درمان ها و سایر روش های جایگزین، در اوایل زندگی می تواند به استقلال بیشتر و کیفیت بهتر زندگی کمک کند. گاهی اوقات افرادی که در قسمت خفیف طیف هستند ، طول می کشد که تشخیص داده شوند یا اصلا تشخیص داده نمی شوند. این امر تا حدی به دلیل عدم آگاهی قبلی پزشکان است. اگر مشکوک به ASD بزرگسالان هستید، به پزشک مراجعه کرده و از او کمک بگیرید. برای تشخیص هنوز دیر نیست.
تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟
اوتیسم و ADHD گاهی اوقات با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند. در كودكان مبتلا به ADHD به طور مداوم مشكلاتي مانند تمركز و حفظ ارتباط چشمي با ديگران وجود دارد. این علائم در برخی از افراد طیف اوتیسم نیز دیده می شود. علیرغم برخی شباهت ها ، ADHD یک اختلال طیف ASD محسوب نمی شود. یک تفاوت عمده این دو در این است که افراد مبتلا به ADHD، تمایل به فقدان مهارت های ارتباطی اجتماعی ندارند. اگر فکر می کنید فرزند شما علائم بیش فعالی دارد ، درمورد آزمایش احتمالی ADHD با پزشک وی صحبت کنید.
برای اطمینان از اینکه کودک شما درمان صحیح را انجام می دهد ، دریافت یک تشخیص واضح ضروری است. همچنین ممکن است فرد همزمان مبتلا به ASD و ADHD باشد.
منبع: وبسایت HealthLine
آدرس و تلفن تماس:
اسلامشهر.خیابان زرافشان.کوچه اول .پلاک15 تلفن تماس:02156696094و09352202124